Film met live muziek heb ik altijd fascinerend gevonden en ik heb een paar van deze voorstellingen mee mogen maken zoals Orkest Max Tak in Tuschinski, Koyaanisqatsi (of was het Powaqqatsi?) van Phillip Glass en de stomme versie van ‘Ben Hur’ (1925) door Carl Davis en zijn orkest. Gisteren zag ik de Chaplin-film ‘The Circus’, muzikaal begeleid door Timothy Brock en het Tonkünstler-Orchester in het Wiener Konzerthaus .
The Circus, een stomme film uit 1928, werd in 1969 opnieuw uitgebracht. Ditmaal voorzien van muziek die Chaplin met de hulp van Eric James en Lambert Williamson voor deze heruitgave had gecomponeerd. In 2003 reconstrueerde Timothy Brock, de partituur van deze muziek voor live opvoeringen. Het was een van de vele muzikale reconstructies die Brock in opdracht van de erven Chaplin uitvoerde.
De Film begint met het door Chaplin geschreven lied ‘Swing Little Girl’. Chaplin huurde een zanger in om het liedje in te zingen, maar was niet helemaal tevreden over het resultaat. Toen Chaplin bij een opnamesessie het liedje voorzong, werd voorgesteld om ook van hem een opname te maken. Chaplin, toen 79 jaar, nam het liedje op en uiteindelijk werd zijn versie gebruikt.
Wat vooral opviel was hoe hard het publiek in de zaal lachte om Chaplin. Bij opvoeringen van Laurel en Hardy ben ik dat gewend, maar vertoningen van Chaplin zijn films is dat een stuk minder. Misschien hielp de muziek een beetje. Het orkest maakte de film een belevenis. Een film van deze leeftijd op het grote scherm bekijken is al een pluspunt, maar de muziek complementeert het.
De film eindigt dramatisch met het circus dat vertrekt en Charlie met een gebroken hart achterlaat. De kopersectie en de strijkers zwellen aan als Charlie zijn verlies neemt en zijn weg vervolgt.
