The War on Drugs is een grote naam die voor groot publiek speelt. Ze spelen 22 april in de Ziggo Dome. Prima zaal, maar een zeer goede vriend van mij kwam er achter dat ze voor een klein publiek zouden gaan spelen in Oslo. Konden we er meteen een stedentripje van maken.
Het concert vond plaats in de Sentrum Scene, een zaal met de capaciteit van 1750 man. We stonden op de eerste rij en vanwege mijn tinitus (oorsuizen) gebruikte ik oordopjes. Volgens mijn metgezel was dat geen overbodige luxe. Voorman Adam Granduciel zijn amps stonden recht op ons gericht en bliezen de vullingen uit je kiezen.
Van de zevenkoppige band eisden Adam Granduciel en drummer Charlie Hall de meeste aandacht. Adam in speelde in zichzelf gekeerd, vaak de ogen gesloten. Zodra hij aan een van zijn lekkere gitaarloopjes/solo begint, loopt hij naar de achterzijde van het podium alsof hij zich even terugtrekt.
Charlie geniet zichtbaar van het samenspel van de band, maakt trekt gekke bekken en staart zo nu en dan het publiek indringend en uitdagend aan. Hoogtepunten waren voor mij ‘An Ocean In Between The Waves’, ‘I Don’t Live Here Anymore’ en ‘Under the Pressure’, mijn favoriete nummers van de band.
