In de Musikverein van Wenen zag ik de openbare repetitie van de Wiener Philamoniker en de Damen des Wiener Singvereins onder leiding van dirigent Riccardo Muti.
Wel een beetje vreemd om de artiesten al in casual kleding op het podium te zien zitten, vooral in de ambience van de gouden zaal, maar dit is een repetitie. De echte voorstellingen zullen pas een aantal dagen later beginnen en wij mogen een kijkje nemen in de laatste stappen naar die concerten.
Er staan twee stukken op het programma. ‘Trois Nocturnes’ van Claude Debussy e en ‘Symphonie Fantastique’ van Hector Berlioz. Ik ben geen kenner van klassieke muziek en heb voor het aanschaffen van de kaartjes de muziek even kort op Spotify beluisterd.
Muti komt in een bootstrui op begroet het publiek en gaat zitten. De repetitie dirigeert hij zittend. Hij legt iets uit maar het is niet te verstaan. Ik zit halverwege de zaal. Daarna beginnen ze met ‘Trois Nocturnes’ en ik lees mee in het programma waarin het stuk staat uitgelegd. Prachtig! Vooral het derde en laatste deel (over sirenen) waarmee het koor ons betoverd de pauze in laat gaan.
Muti laat het orkest maar heel af en toe het orkest stoppen om het bij te sturen.
Het tweede stuk, de ‘Symphonie Fantastique’ vertelt een verhaal dat ik in het programma mee lees. Voortreffelijk! Dat stuk waarin de herder zijn lied niet meer beantwoord wordt. Of dat deel waarbij een extra man aan de pauken gezet werd om het allemaal nog bombastischer te laten klinken. Zeker iets om thuis nog eens af te spelen.
